Interpretacja odczynów serologicznych w kile sercowo-naczyniowej
Zarówno syfilidolodzy, jak i kardiolodzy „uważają odczyny serologiczne za ważne, chociaż nierozstrzygające kryterium rozpoznawcze, pozwalające ze znacznym prawdopodobieństwem na potwierdzenie etiologii swoistej zmian naczyniowo-sercowych i odróżnienie ich od uszkodzenia układu krążenia na tle miażdżycowym lub reumatycznym. Klasyczne odczyny kiłowe dają jednak nie we wszystkich przypadkach kiły naczyniowo-sercowej wyniki dodatnie. Dane...
Interpretacja odczynów serologicznych w kile trzeciego okresu
W dawniejszym piśmiennictwie poglądy na wartość odczynów serologicznych w diagnostyce kiły trzeciego okresu wykazywały istotne rozbieżności. W miarę rozwoju serologii kiły zwiększyła się czułość klasycznych odczynów kiłowych, a więc i wysokość odsetka wyników dodatnich. W pierwszych badaniach przeprowadzonych za pomocą odczynu wiązania dopełniacza Bering stwierdzał w tym okresie kiły zaledwie 37%, a Bruck i Stern — 57% wyników...
Interpretacja odczynów serologicznych w kile późnej utajonej
W przebiegu kiły utajonej odczyny klasyczne dają początkowo z reguły wyniki wybitnie dodatnie, a ich miano ilościowe jest stosunkowo wysokie. W późniejszych okresach kiły utajonej u znacznej części chorych bez objawów klinicznych występuje wyraźny spadek miana, a następnie przejściowa lub trwała negatywizacja klasycznych odczynów kiłowych. Skłonność przeciwciał wassermannowskich do samoistnego ustępowania została szczegółowo omówiona...
Samoistna negatywizacja odczynów kiłowych
W zależności od czynności procesu kiłowego przeciwciała wykrywane w surowicy chorych na kiłę późną mogą utrzymywać się lub wykazywać skłonność do częściowego lub całkowitego ustępowania. Zjawisko samoistnej negatywizacji klasycznych odczynów kiłowych stwierdzano już w pierwszych latach po wprowadzeniu odczynów serologicznych do diagnostyki kiły. Zostało ono w sposób dowodny opracowane statystycznie po raz pierwszy w klasycznych...
Interpretacja odczynów serologicznych w kile późnej
Zarówno zachowanie się odczynów klasycznych, jak i odczynów krętkowych jest w późnym okresie zakażenia zależne od rozwoju zjawisk odpornościowych i związanych z nimi różnic w obrazie klinicznym kiły późnej. Jak wynika z badań, poświęconym immunologii kiły, krętki w znacznej części przypadków kiły późnej ulegają daleko idącym zmianom biologicznym i tracą całkowicie lub częściowo zdolność do rozplemu i zjadliwość. Wspomniane badania...
Najnowsze komentarze