Badania na swoistością odczynu immunofluorescencji (FTA) oraz jego modyfikacji absorpcyjnej (FTA-ABS)
Niewątpliwą zaletą odczynu immunofluorescencji jest jego wybitna czułość w bardzo wczesnym okresie zakażenia, w którym wszystkie inne odczyny kiłowe są jeszcze ujemne. Początkowo niektórzy autorzy uważali, że w kile późnej odczyn immunofluorescencji jest nieco mniej czuły, niż odczyn Nelsona. Pogląd ten nie został jednak potwierdzony przeprowadzonymi w ostatnich latach badaniami nad odczynem immunofluorescencji (FTA) i jego...
Borrelia relringens
Badania Fribourg-Blanca i Niela, Manikowskiej-Lesińskiej i wsp. oraz Kiraly’ego i wsp. dowodzą jednak, że w wyjątkowo rzadkich przypadkach dodatni wynik FTA-ABS może występować w surowicach osób, które najprawdopodobniej nie przeszły zakażenia kiłą. Meyer i Hunter stwierdzały w badaniach doświadczalnych dość znaczne różnice immunologiczne pomiędzy poszczególnymi szczepami krętków hodowlanych i saprofitycznych. Kiraly zauważył...
Przyczyny nieswoistych wyników OIFK
Przyczyny nieswoistych wyników OIFK były przedmiotem wszechstronnych badań. Fife, a także Wilkinson stwierdzili, że jeżeli antygen krętkowy jest uczulony przeciwciałami króliczymi in vivo, surowice ludzkie dodatni wynik odczynu immunofluorescencji. To spostrzeżenie odnosi się w szczególności do s u rowie, w których stwierdza się obecność czynnika reumatoidalnego. Wilkinson, badając surowice dające dodatni odczyn lateksowy i posługując...
Badania na swoistością odczynu immunofluorescencji krętków i istotą wykrywanych w nim przeciwciał
W opisanej początkowo przez Deacona metodyce odczynu używano surowicy badanej w rozcieńczeniu 1/5. Zarówno Deacon, jak i inni autorzy stwierdzili wkrótce, że przy posługiwaniu się surowicą w rozcieńczeniu 1/s odczyn immunofluorescencji daje często wyniki nieswoiście dodatnie. W 1960 r. Deacon i wsp.opracowali modyfikację OIFK, polegającą na rozcieńczeniu badanej surowicy w stosunku 1/200. Modyfikacja ta, znana pod nazwą FTA 200,...
Zasada odczynu immunofluorescencji
W 1942 r. Coons opracował metodę immunofluorescencji, polegającą na znakowaniu przeciwciał barwnikiem fluoryzującym. Metoda ta znalazła szerokie zastosowanie w medycynie doświadczalnej i diagnostyce. Początkowo Coons posługiwał się immunofluorescencją bezpośrednią, polegającą na znakowaniu przeciwciał swoistych dla homologicznego antygenu. W 1954 r. Weller i Coons opracowali metodę immunofluorescencji pośredniej. Przebiega ona w dwóch...
Najnowsze komentarze