Kiła drugiego okresu

W kile drugiego okresu, zarówno wczesnej jak i nawrotowej, rozpoznanie serologiczne nie nastręcza żadnych trudności interpretacyjnych. Zarówno odczyny kardiolipinowe, jak i odczyny wiązania dopełniacza z antygenami krętkowymi — są wybitnie dodatnie. Miano OIFK jest w tym okresie kiły bardzo wysokie. W diagnostyce kiły drugiego okresu dodatnie wyniki odczynów kardiolipinowych nie wymagają, ze względu na współistnienie objawów klinicznych, weryfikacji za pomocą odczynu Nelsona. Odczyn Nelsona może być na początku drugiego okresu kiły jeszcze ujemny. W materiale opracowanym przez Nielsena i Reyn odczyn Nelsona był dodatni u 90,2% chorych na kiłę drugiego okresu, a w zestawieniu Zellmanna — u 90%. W badaniach Pracowni Białostockiej stwierdzono dodatni odczyn Nelsona w 94% przypadków kiły drugiego okresu i 100% przypadków, kiły nawrotowej. Spostrzeżenia licznych autorów dowodzą, że odsetek ujemnych wyników odczynu Nelsona jest bardzo nieznaczny i dotyczy niemal wyłącznie przypadków badanych bezpośrednio po wystąpieniu wczesnych objawów kiły drugiego okresu.