Epidemiologia kiły

Epidemiologia kiły od dawna wzbudzała zainteresowanie wielu badaczy i piśmiennictwo na ten temat jest bardzo bogate. Zwraca jednak uwagę, że pomimo dużego zainteresowania tym problemem systematyczne gromadzenie materiałów statystycznych w większości krajów datuje się od stosunkowo niedawna. W związku z tym badania większości autorów opierały się głównie na danych i informacjach wprawdzie znamiennych, lecz cząstkowych i fragmentarycznych, dotyczących tylko pewnych grup ludności lub niektórych zakładów leczniczych, gdzie prowadzono systematyczną rejestrację zachorowań. Nawet obecnie uzyskiwane dane w wielu krajach; nie są kompletne. Ankieta przeprowadzona przez Światową Organizację Zdrowia wykazała, że zgłaszanie zachorowań na kiłę obowiązuje tylko w 57% na 126 krajów członkowskich, a wśród krajów europejskich tylko w 39,4%, przy czym w wielu krajach obowiązek ten wprowadzono dopiero przed kilku lub kilkunastu laty. Pomimo tych braków istnieje możliwość nawet na podstawie niepełnych danych ujawnić ogólną dynamikę zachorowalności na kiłę w okresie ostatnich kilkudziesięciu lat. Z danych tych wynika, że pomimo trwającej od szeregu lat ogólnej tendencji do zmniejszania się liczby nowych zachorowań na kiłę obserwuje się co pewien czas mniej lub bardziej gwałtowny ich wzrost, a następnie ponowny spadek. Najczęściej, choć nie wyłącznie, wzrost zachorowań bywa związany z okresami wojny, przy czym zjawisko to występuje nile tylko w krajach zaangażowanych w wojnę lub okupowanych przez wojska nieprzyjacielskie, lecz również w krajach neutralnych i nie biorących bezpośredniego udziału w wojnie. Szczególnie jaskrawo występuje to w krajach o rozwiniętej żegludze morskiej, która sprzyja importowaniu do kraju macierzystego chorób nabytych w innych partach świata (dane co do „eksportu” chorób wenerycznych nie są znane). Okresowe wahania zachorowalności na kiłę w sposób charakterystyczny dla terenu europejskiego obrazują dane statystyczne z 3 stolic krajów skandynawskich, gdzie statystyka zachorowań na kiłę wśród ludności cywilnej jest prowadzona od 1880 r. Bardzo ciekawy i znamienny obraz epidemiologiczny kiły przedstawiają dane zebrane w armii amerykańskiej za okres 120 lat, mianowicie od 1840 do 1960 r. Przedstawiają one powtarzający się co jakiś czas gwałtowny wzrost zachorowań, który łączy się zwykle z Okresem wojny, po którym zwykle krzywa stopniowo opada aż do czasu następnego konfliktu wojennego.