Materiał do badania pobiera się nakłuwając opuszkę palca igłą do strzykawki. Kropla krwi powinna opaść na szkiełko podstawowe siła ciężkości. Kątem drugiego szkiełka rozprowadza się na powierzchni odpowiadającej monecie 20-groszowej i pozostawia w temperaturze pokojowej aż do zaschnięcia, Przed wykonaniem odczynu umieszcza się na zaschniętej kropli krwi 0,1 ml buforowanego roztworu NaCl o. pH 7,2 i rozprowadza się po całej jej powierzchni preparatu. Następnie, preparat jest inkubowany przez 30 min, w komorze wilgotnej o temperaturze pokojowej. Po upływie tego okresu miesza się dokładnie roztwór krwi na szkiełku przenosi 0,01 ml zawiesiny do 0,075 ml buforowanego roztworu NaCl. umieszczonego i na szkiełku podstawowym z wgłębieniem (tzw. szkiełko języka). Starannie przygotowany w sposób wyżej opisany roztwór krwi pobiera się mikropipetą i nakłada na antygen krętkowy w celu wykonania właściwego odczynu. Badania Manikowskiej-Lesińskiej wykazały, że uproszczona modyfikacja OIFK odpowiada swoistości i czułości odczynu wykonywanego według metody oryginalnej z surowicą rozcieńczoną w stosunku 1/mn. Uproszczona modyfikacja według Manikowskiej-Lesińskiej znalazła w Polsce szerokie zagłosowanie w masowych badaniach serologicznych, wykonywanych w warunkach terenowych, a w szczególności w badaniach prowadzonych przez wiejskie i przyfabryczne ośrodki zdrowia. Stosując uproszczoną modyfikację Pracownia Białostocka wykonała dotychczas ponad 100 000 badań, wykrywając ok. 600 przypadków kiły. Metoda opisana przez Vaismana i wsp. stosowana jest głównie w krajach tropikalnych, w akcjach zwalczania kiły endemicznej. Wyniki dodatnie stwierdzane w odczynie wykonywanym według uproszczonej modyfikacji OIFK wymagają, podobnie jak wyniki metody oryginalnej, weryfikacji za pomocą odczynu Nelsona lub FTA-ABS ze względu na odsetek wyników nieswoistych, nieznaczny wprawdzie, ale który w badaniach masowych ma istotne znaczenie.
Najnowsze komentarze