Odczyn immunologicznego przylegania i znikania krętków

W 1952 r. Nelson (68), prowadząc badania nad fagocytozą krętków, zauważył zjawisko immunologiczne zachodzące pomiędzy krwinkami ludzkimi a krętkami bladymi -uczulonymi przeciwciałami zawartymi w surowicy kiłowej. Za; chodzi ono zarówno z żywymi, jak i zabitymi krętkami bladymi w obecności czynnego dopełniacza. Na podstawie tego spostrzeżenia Nelson opisał odczyn diagnostyczny, zwany odczynem immunologicznego przylegania i znikania krętków (TPIA), który wzbudził duże zainteresowanie syfilidologów. Początkowo sądzono, że odczyn ten będzie mógł zastąpić odczyn Nelsona. Monograficzne omówienie podstaw teoretycznych i metodyki TPIA przedstawiono w pracy Daguet. Metodyka odczynu została następnie zmodyfikowana przez Olanskyego i wsp., Fegelera i Knauer, Hoffmanna i Lesińskiego oraz Daguet. Zostanie ona opisana według modyfikacji używanej w Pracowni Białostockiej, nieznacznie różniącej się od oryginalnej techniki opisanej przez Nelsona. Modyfikacja ta polega na zastosowaniu jako antygenu krętków szczepu Nichnlsa,” przechowywanych przez okres kilkudniowy w temperatufze lodówki. Do odczynu używa się 0,6 ml antygenu, 0,1 ml inaktywowanej surowicy badanej. OJL mknie rozcieńczonego dopełniacza i 0,2 ml zawiesiny 3-krotnie przemytych krwinek ludzkich grupy 0. Probówkę zawierającą wszystkie składniki umieszczano na 30 min. w cieplarce o temp. 37°, a następnie zawartość jej odwirowywano przez kilka minut z szybkością 2000 r/min. Krętki uczulone swioistym przeciwciałem przechodziły wraz z krwinkami do osadu. Następnie pobierano pipetą Kahna krople płynu znad osadu. Wynik odczynu oceniano, obliczając w 20 polach widzenia mikroskopu ilość krętków w porównaniu z preparatem pobranym z probówki kontrolnej, zawierającej zamiast badanej surowicy 0,1 ml fizjologicznego roztworu soli. Za wynik dodatni uważano zniknięcie co najmniej 70% krętków, a za wynik słabo dodatni — 50—70%. Odmianą odczynu TPIA jest modyfikacja opracowana przez Daguet i wsp., polegająca na użyciu w odczynie TPIA bardziej rozcieńczonej zawiesiny krwinek, do powoduje tworzenie się, pod wpływem przeciwciał zawartych Iw surowicy, osadu ma dnie probówki. Wynik tej modyfikacji można ocenić makroskopowo. Odczyn immunologicznego przylegania krętków odznacza się znaczna swoistością. jak to wykazały badania Nelsona, Daguet i Borela, Fegelera T Knauer, Mosera, Lesińskiego i Hoffmanna