Słposób wykonywania odczynu Nelsona w pracowni Białostockiej

Do wykonania odczynu Nelsona konieczne są cztery składniki: a) antygen; a. podłoże służące do utrzymywania krętków przy życiu (hascil medium), b. czynny dopełniacz oraz d) badana surowica, ewentualnie płyn mózgowo-rdzeniowy. Wykonanie odczynu możliwe jest jedynie przy przestrzeganiu zasad jałowości i zapewnieniu warunków beztlenowych w okresie inkubacji odczynu. Antygen. Jako antygenu używa się w Pracowni Białostockiej zawiesiny krętków bladych szczepu Nicholsa. Krętki uzyskuje się ze zmian o charakterze oichitis luetica recens, wywołanych dojądrowym zakażeniem królika. Sposób zakażenia, warunkujący szybki rozwój orchitis luetica recens, opisano szczegółowo w rozdziale o kile doświadczalnej. W 24 godz. po wystąpieniu objawów zapalnych, czyli zwykle między 7 a 8 dniem po zakażeniu, usuwa się jądra drogą laparotomii i oddziela je od najądrzy i powrózka nasiennego. Następnie jądra opłukuje się w płynie fizjologicznym, aby usunąć z ich powierzchni strzępy tkanek i krew. Opłukane jądra dzieli się nożyczkami na kilka lub kilkanaście płatów i umieszcza w jałowej kolbie wypełnionej pożywką podstawową. Kolbę wstrząsa się w łaźni wodnej o temp. 35° przez 5— 30 min., kontrolując co kilka minut w ciemnym polu widzenia mikroskopu ilość krętków, aż do uzyskania zawiesiny zawierającej 1—1,5 X 107 krętków w 1 ml. Według naszego doświadczenia ta ilość krętków, nie zmniejszając czułości odczynu,, pozwala na łatwe odczytanie jego wyników. Po uzyskaniu zawiesiny zawierającej dostateczną ilość krętków wytrząsanie przerywa się, a zawiesinę zlewa do jałowych probówek. W celu oddzielenia krętków od resztek tkanki jądrowej zawiesinę wiruje się przez 5 min. z szybkością 1500 r/min. Płyn znad osadu używany jest jako antygen krętkowy w odczynie Nelsona. Jak wykazało nasze 14-letnie doświadczenie, stosowana przez nas metoda zakażenia dojądrowego pozwala na uzyskanie znacznej ilości krętków w kiło- wo zmienionych jądrach jeszcze przed uczuleniem ich in vivo immobilizynami zawartymi w tkance króliczej. Dzięki temu nie zachodzi potrzeba stosowania żadnych metod zmierzających do zahamowania procesu uczulenia krętków in vivo.