Badania na swoistością odczynu immunofluorescencji krętków i istotą wykrywanych w nim przeciwciał

W opisanej początkowo przez Deacona metodyce odczynu używano surowicy badanej w rozcieńczeniu 1/5. Zarówno Deacon, jak i inni autorzy stwierdzili wkrótce, że przy posługiwaniu się surowicą w rozcieńczeniu 1/s odczyn immunofluorescencji daje często wyniki nieswoiście dodatnie. W 1960 r. Deacon i wsp.opracowali modyfikację OIFK, polegającą na rozcieńczeniu badanej surowicy w stosunku 1/200. Modyfikacja ta, znana pod nazwą FTA 200, odznacza się znacznie większą swoistością, przekraczającą, zdaniem licznych autorów , swoistość klasycznych odczynów kiłowych. Niel i Fribourg-Blanc podali w początkowych swych badaniach, że OIFK wykonywany z surowicą rozcieńczoną w stosunku 1/50 daje z reguły wyniki swoiste. W następnych badaniach autorzy ci stwierdzili jednak, że wyniki nieswoiście dodatnie stwierdza się również w wyższych roz- cieńczemiach surowicy. Podobne są spostrzeżenia Nielsena i Idsoe oraz Kiraly’ego. Manikowska-Lesińska zbadała zależność między rozcieńczeniem surowicy badanej a częstością wyników nieswoistych.

Author: mariuszlebek.pl