Łupież łojotokowy , to schorzenie, które rozwija się pod wpływem nadmiernej aktywności gruczołów łojowych, czyli tak zwanego łojotoku. Czynnikami, które wpływają na jego powstanie i rozwój są: wrodzona skłonność osobnicza, zaburzenia endokrynologiczne oraz czasami zaburzenia układu nerwowego.
Łupież łojotokowy czym jest i jakie są na niego sposoby?
Łupież łojotokowy objawia się lśniącą, tłustą skórą w okolicach łojotokowych, do których należą: nos, broda, czoło, fałdy nosowo-policzkowe, okolice zauszna, dekolt oraz plecy. W schorzeniu tym, zmiany chorobowe skóry zajmują głównie skórę owłosioną głowy, okolice łojotokowe lub drażnione (najczęściej przez biżuterię bądź ubranie). Skóra zazwyczaj wtedy jest zaczerwieniona, złuszczająca się lub pokryta żółtymi strupami. Przebieg choroby jest przewlekły, a choroba potrafi często nawracać. Natomiast długotrwałe zmiany na skórze głowy mogą powodować nawet przerzedzenie włosów. Przy podejrzeniu łojotokowego zapalenia skóry należy jak najszybciej udać się do lekarza specjalisty – dermatologa, który zaplanuje odpowiednie leczenie oparte na odpowiednim szamponie bądź kremie. Łupież łojotokowy ma dwie odmiany: zwykły, czyli drobnopłatowe złuszczanie skóry gładkiej ze słabo nasilonym łojotokiem oraz tłusty, w którym łojotok jest nasilony.
Tłusta odmiana łupieżu objawia się żółtawymi strupami. Podczas tej odmiany toczy się w skórze proces zapalny, który może powodować trwałą utratę włosów. Leczenie polega głównie na podawaniu leków przeciwgrzybiczych – w kremach i szamponach. Lekarz, może również zalecić maści zawierające kwas salicylowy, siarkę, cynk, selen. Szampon natomiast musi zawierać w składzie ketokanazol. Zawarte w powyższych preparatach substancje, wykazują działanie złuszczające, grzybobójcze, przeciwzapalne i przeciwłojotokowe dzięki czemu skutecznie pomagają w walce z uporczywym łupieżem łojotokowym. Należy również pamiętać, że szampon stosowany podczas schorzenia nie jest produktem przeznaczonym do ciągłego użytku.
Najnowsze komentarze