Sposób wykonywania OIFK Według modyfikacji uproszczonej

Materiał do badania pobiera się nakłuwając opuszkę palca igłą do strzykawki. Kropla krwi powinna opaść na szkiełko podstawowe siła ciężkości. Kątem drugiego szkiełka rozprowadza się na powierzchni odpowiadającej monecie 20-groszowej i pozostawia w temperaturze pokojowej aż do zaschnięcia, Przed wykonaniem odczynu umieszcza się na zaschniętej kropli krwi 0,1 ml buforowanego roztworu NaCl o. pH 7,2 i rozprowadza się po całej jej powierzchni preparatu. Następnie, preparat jest inkubowany przez 30 min, w komorze wilgotnej o temperaturze pokojowej. Po upływie tego okresu miesza się dokładnie roztwór krwi na szkiełku przenosi 0,01 ml zawiesiny do 0,075 ml buforowanego roztworu NaCl. umieszczonego i na szkiełku podstawowym z wgłębieniem (tzw. szkiełko języka). Starannie przygotowany w sposób wyżej opisany roztwór krwi pobiera się mikropipetą i nakłada na antygen krętkowy w celu wykonania właściwego odczynu. Badania Manikowskiej-Lesińskiej wykazały, że uproszczona modyfikacja OIFK odpowiada swoistości i czułości odczynu wykonywanego według metody oryginalnej z surowicą rozcieńczoną w stosunku 1/mn. Uproszczona modyfikacja według Manikowskiej-Lesińskiej znalazła w Polsce szerokie zagłosowanie w masowych badaniach serologicznych, wykonywanych w warunkach terenowych, a w szczególności w badaniach prowadzonych przez wiejskie i przyfabryczne ośrodki zdrowia. Stosując uproszczoną modyfikację Pracownia Białostocka wykonała dotychczas ponad 100 000 badań, wykrywając ok. 600 przypadków kiły. Metoda opisana przez Vaismana i wsp. stosowana jest głównie w krajach tropikalnych, w akcjach zwalczania kiły endemicznej. Wyniki dodatnie stwierdzane w odczynie wykonywanym według uproszczonej modyfikacji OIFK wymagają, podobnie jak wyniki metody oryginalnej, weryfikacji za pomocą odczynu Nelsona lub FTA-ABS ze względu na odsetek wyników nieswoistych, nieznaczny wprawdzie, ale który w badaniach masowych ma istotne znaczenie.